1. Gün

20 Ekim Cumartesi günü sabahtan kalktık, valizlerimizi yarım saat gibi kısa bir sürede hazırlayıp kahvaltı için kayınvalideme gittik. Kahvaltı sonrası babamlara da uğrayıp vedalaştıktan sonra, lastik balansındaki düzensizlikten dolayı sanayiye son bir ziyaret yapıpı yaklaşık 11.30 gibi yola çıktık, Samsun Ankara yolunun ne kadar keyifsiz olduğunu gidenler onaylayacaktır. Bu yüzden bu yolda hç fotoğraf çekmedik. Vaktimiz bu sefer bol olduğundan dolayı yolda hiç acele etmeden, 100-110 km arası hızla akşamüstü Samsun'a ulaştım. Hemen Mustafa'yı telefonda aradım, sağolsun kendisi de müsaitmiş bizi kırmadı, onun verdiği yol tarifiyle telefon görüşmesinden yaklaşık 10 dakika sonra buluştuk. Ankara'dan çıkmadan Ordu'da kalmaya niyetlenmiştik, niyeti bozmak olmaz diyerek Mustafa kardeşimden izin isteyip kendimizi karadeniz sahil yoluna attık . Çarşamba'yı ve Perşembe'yi sel aldıktan sonra saat 8 gibi kuru ve güzel bir havada Ordu öğretmen evinde ulaştık. İki kişi 84 lira verdiğimiz öğretmenevine yerleşip, hemen şehri turlamaya çıktık.

Ben şahsen Ordu'yu çok beğendim, Karadeniz'in diğer kentlerine göre hem karadeniz dokusunu bozmamış hemde, büyükşehirin tüm imkanlarını yaşayanlarına ve ziyaretçilerine sunuyor. Özellikle Boztepe teleferiği gece gece bize nefis bir Ordu manzarası sundu. Meydanda yediğimiz kestane kebabının tadı ise halen damağımda.

2. Gün

Ertesi sabah ilk yol fotoğrafımız



Karadeniz sahil yolu, karadenizin dokusunu, tabiatını, güzelliğini öldürmüş fikrine kesinlikle katılmıyorum, bunu söyleyenler herhalde yolun eski halinden bihaberler. Yol Turizmin, sanayinin, gelişmişliğin yani kısacası herşeyin bir göstergesi, tabiki bana göre









Giresun'un karşısındaki ada

Bilgi için tıklaynız : http://tr.wikipedia.org/wiki/Giresun_Adas%C4%B1



Tüneller, tüneller..





Tirebolu'na gelince rotamızı içeriye Kürtün tarafına doğru çeviriyoruz. Daha önce bir kere motorla gittiğim bu yol gerçekten beni ilk seferinde de bu geçişimde de inanılmaz derecede etkiledi.



Ve Karadeniz'in korkunç gerçeği HES inşaatları ...



Özkürtün tüneli..



Zigana yolu, motorum olsa lastikleri yalan edebilirdim, içim gitmedi desem yeridir







Zigana'nın sonunda Maçka'ya ulaşıyoruz, ve işte bize her yer Trabzon, fabrikayı Bordo Maviye boyamışlar



İkinci gün akşamında Trabzon'da akrabalarımızda kalıyoruz, nefis bir palamut ziyafeti, arkasından Trabzonspor-Beşiktaş maçını seyredip sonra erkenden yatıyoruz. Sabah nefis tereyağlı kuymak kokusuyla uyanıyoruz. İnsan Ankara'dan karadenize gidince, büyükşehirde yediği her lokmanın nasıl yalan dolan olduğunu daha iyi anlayabiliyor.

Nihayet güneşli ve keyifli bir yoldan Hopa'ya ulaşıyoruz, Hopa'ya gelmeden 40 km kadar önce LPG bitiyor, bundan sonra Türkiye'ye dönene kadar LPG'yti unutuyoruz. En son LPG'yi Mustafa'nın tavsiyesi ile Terme'den almıştım. İnsan gibi gidince bir depo gazın 535 km gittiğinide kendi gözümüz ile gördük



Sınır kapısı Hopa'dan 17 km.



Tam bu noktada, Polis memuru bizi sol tarafa nüfus cüzdanı ile geçiş yapılan Banko'ya yönlendirdi. Biz pasaportla geçeceğiz diye uyarınca hemen önümüzdeki sıraya, doğrudan arabamızla girdik. 15 lira yurtdışı çıkış harçlarını alıp, Ayşe araba ile (çünkü araba onun üstüne) ben ise sol taraftan yaya olarak sınırı geçtim. Bu uygulamaya başka sınır kapılarında rastlamadık, araç ile geçerken yanlızca şoför aracın içinde oluyor.



Son kez Türkiye..



Sınır hatırası







Vatan toprakları, artık aynamızda...



devam edecek...

Vaay...çok güzel bir katalog olmuş Devam edecek kısmı da heyacan kattı hani

ama aracın göğsü tozlanmış laf aramızda :d

_________________
DH"da dış kapının mandalı olmak ya da MCT"de ev sahibi olmak...Seçmek için farkında olmak gerek...Evinize hoşgeldiniz...

devamını sabırsızlıkla bekliyoruz...motorsiklet formundan arkaşdaşlar da 3 tane 250 lik scootter la gap turu ve devamında batum a kadar çıkmışlardı bu resimleri ve başlığı görünce direk aklıma onlar geldi...

_________________
hiçbir uçak havada kalmaz...

bu arada batum a araçla çıkış için hangi evrakları istediler?

_________________
hiçbir uçak havada kalmaz...

Ermenistan ve Gürcistan için sadece araç ruhsatı yeterli. Yalnız aracın sahibinin de sizinle birlikte olması yada vekaletinin olması gerekli.

Sınırı geçtikten sonra ilk işimiz klübeden bozma döviz bürolarından birisinde, biraz Gürcistan Larisi almak oldu. Tabiki sonra çok uzun zamandır yapmadığım bir şeyi yapıp, petrol istasyonunda benzin pompasına yanaştım. Üstüne bir de kendime güven geldi, pompacıya ''Ne bakıyorsun kardeşim, doldur depoyu'' dedim

Gürcistan'da trafik geçen sene gittiğim Ukrayna'ya göre daha bir kural tanımaz, daha bir karşık. Gerçi dünyadaki çok az millet apaçilik konusunda bizimle yarışabilir ama Gürcüler biraz daha gayret ederse bizimle aynı lige çıkabilirler.



Batum'da ilk olarak kendimize göre bir otel aradık. İstanbul oteli gördüğümüzde isminden dolayı biraz sevinsekde, otelin olayının farklı olduğunu anlamamız çok sürmedi. Bir iki sokak ileride şehrin tam merkezinde çok güzel bir odayı 70 Lariye tuttuk. Family Hotel gezi boyunca kaldığımız en güzel oteldi diyebilirim, özellikle sabah kahvaltısı Türkiye'yi aratmadı. Resepsiyondakiler ingilizce biliyorlar ayrıca çok da ilgililer. En güzeli buradan her yeri yürüyerek gezebilirsiniz.



Batum çok nemli ve sıcak bir şehir, etrafında çok önemli bir Botanik parkı mevcut. Geçen sene Yalta'da gittiğim Nikita Botanik parkından sonra açıkçası, park gezmek bize pek cazip gelmedi. Oteli yerleştikten sonra, hemen başladık şehri gezmeye..

Otelden çıkar çıkmaz otelin girişindeki sokak tabelasını fotoğrafladım, ne olur ne olmaz birinci dakikada kaybolmayalım diye gerçi yarım saat kadar sonra, bir turizm ofisinden ücretsiz Batum şehir haritasını aldık, o harita ile Batum'u çok rahat şekilde de gezdik.



Otelimiz bu heykelin bulunduğu meydana bitişikmiş, sokağa çıkar çıkmaz direk bununla karşılaştık.



Hemen üstüne bir hatıra fotoğrafı ..



Şehirdeki tarihi yapılar gerçekten çok etkileyici.







Binanın üzerindeki saat gerçekten özel gece - gündüz, yaz - kış, şu andaki burç gibi birçok bilgiyi buradan öğrenmek mümkün. Saat ile ilgili bir açıklamada mevcut. Batum'da ki birçok tabelada Türkçe açıklamalarda söz konusu.

Hocam benim memleketime gitmişsiniz selam söyleyin benden oralara
Artvin-Şavşatı görmenizi şiddetle tavsiye ederim.

_________________
Kalbinizin Sahibine Emanet Olun...


Ye yağlıyı iç suyu, donarsa donsun
Ye tatlıyı içme suyu, yakarsa yaksın
Al arabayı doldur depoyu, yakarsa yaksın..

Şavşat'a dönüşte gittik, Ardahan'dan Artvin'e geçerken

Tam benim memleketime gitmişsiniz elinizde fotoğrafları varsa görmek isterim

_________________
Kalbinizin Sahibine Emanet Olun...


Ye yağlıyı iç suyu, donarsa donsun
Ye tatlıyı içme suyu, yakarsa yaksın
Al arabayı doldur depoyu, yakarsa yaksın..

İlerleyen bölümde fotolarla birlikte bu topicte olacak

Batum'u gezmeye devam ediyoruz, özellikle merkezdeki sokaklar çok renkli ve etkileyici.



Haritamızda Batum Sanat müzesini buluyoruz fakat pazartesi günleri kapalı olduğunu öğrenince biraz hayal kırıklığına uğruyoruz. Bu arada bu mekanların arası en fazla birkaç sokak.



Sanat Müzesinin hemen karşısındaki tarafta başka bir müze tabelası gözümüze çarpıyor. Acara etnografya müzesi tarzı bir yer olduğunu görüp orayı gezmeye karar veriyoruz. Kişi başı 2 Lari.



Müzenin içi çok renkli, bölgedeki flora yapısından, yaşayan vahşi hayvan türlerine kadar birçok bilgiyi içinde barındırıyor.



Eski Gürcü evi



Müze gezisinden sonra bir sokak kafesinde oturuyoruz, allahtan menüde aynı zamanda latince harflerde var, yoksa gürcülerin makarna alfabesini sökmek insan ömründen birkaç yıl götürürür. Büyük lider olmak, ileriyi görmek çok ayrı birşey, bizlerin latin alfabesine kullanıyor olmasının avantajları tartışılmaz herhalde.



Bu kedicik çok acıkmış, devamlı yemek istiyordu, mafya kılıklı lokanta sahibi de sürekli kediyi kovalayıp hem bizim hem de kedinin huzurunu kaçırdı. Aklı sıra bizim rahat yemek yememizi sağlayacaktı !



Köşe başlarında gazete dergi hatta kitap satıcıları bulunuyor.



Heykeller..



Çok şanslı Türkiye'de olsa çoktan yıkılırdı...



Sahilde nefis bir park ve yürüyüş yolu var. Ayrıca Türkiye'nin Batum Başkonsolosluğu da bu cadde üzerinde.







İnanmayabilirsiniz ama deniz çok sıcaktı hatta akşam üstü olmasına rağmen denize girenler bile vardı

Sahilde gezerken değişik bir yapı görüyoruz, nedir bu diye düşünürken, açıklaması yazılı olan tabela gözümüze çarpıyor..

Akşam yemeği için müzikli bir yere oturuyoruz herhalde pazartesi olduğundan dolayı mekanda yalnızca fotoğraftaki teyzeler ve biz varız. Yalnız burası çok komik bir yer, ya da bize öyle geldi Mesela şarkıcılar bir şarkı söylüyor bu grup hemen sahneye fırlıyor, şarkı bitiyor, hoooop herkes yerine, 10 dakika sonra ikinci şarkı başlıyor teyzeler yine sahneye, kısır döngü onar dakikalık aralarla devam edip gitmiştir eminim..

Gürcistan'a gittiğimizdeki ilk planım Azerbaycan'a geçmekti, fakat dost ve kardeş !! Azerbaycan'ın bizim onlara vize uygulamamıza rağmen onların bize vize uyguladığını öğrenince, üstüne bir de bu vizeyi Tiflis yada Batum'dan değil de Türkiye'deki bir Azerbaycan elçiliğinden almam gerektiğini duyunca iyice tepem attı. Mecburen planları Ermenistan üzerine yoğunlaştırdık.

Ertesi sabah güzel bir havada Tiflis'e gitmek için yola çıktık. Tiflis'e giden yolun büyük kısmı bol virajlı yeşillikler içinde tek gidiş geliş tipik bir Karadeniz rotası, ve ne yazıkki Türk Tırlarının yoğunluğundan dolayı gidenler için stresli bir yol. Özellikle ayağını gazdan çekmeyen Gürcüler, yolun tüm güzelliğini sizden alıyorlar.

Gürcistan'da benzin gayet temiz ve sorunsuz. Ben genelde Socar istasyonlarını kullandım, özellikle tuvaletleri çok temizdi. Bunun dışında Wisslo, Gulf ve Lukoil diğer büyük akaryakıt dağıtım şirketleri, Socar dışında LPG satan malasef ben görmedim.

Benzin 2.45 lira, LPG 1,15 Lira civarında..

Tiflis'e son 70 km kala, yol gidiş geliş halini alıyor ve bu yol tamamiyle beton. Gerçekten de çok konforlu, Tiflis'e giden bu yolun sol tarafı Güney Osetya, Gürcü haritalarında işgal edilmiş topraklar olarak gösteriliyor.



Harita daha net açıklayabilir sanırım..

Nihayet Tiflis'deyiz şehrin girişinde sizi bu heykel karşılıyor, sanırım bu Kral David heykeli..



Heykel ve anıt işi bir Sovyet Rusya geleneği, her şehirde irili ufaklı bir çok anıta rastlamak mümkün.





Kaldığımız otel iki kişi 80 Lari gecelik, fena bir yer değil, merkeze yürüyerek gidilebiliyor.

Gerçekten harika bir tur olmuş, tebrik ederim, özenilmeyecek gibi değil... yalnız azerbaycan vizesi konusunda Bakü'ye sık giden biri olarak sadece Türk vatandaşları vizeyi havaalanında da alabiliyor, hemen pasaport kontrolünün önünde bir bankoda 10 USD karşılığı vize alınabiliyor, ancak bu durum sadece Türkiye'den direk gidişler için geçerli olsa gerek, başka ülkeden geçişler için dediğiniz gibi olabilir.

Bu arada geçen sene ben de Bakü'den Tiflis'e geçmiştim, gerçekten harikaydı, umarım Tiflis Meidan'da khachapuri yemişsinizdir...

Azerbaycan'a havayolu ile giriş yaparsanız dediğiniz doğru, fakat karayolunu kullanmak isterseniz malasef benim söylediğim yöntem geçerliymiş.

Tiflis'de Haçapuri yemez olurmuyuz fotolar sonraki mesajlarda olacak

Otele yerleştikten sonra şehir gezmeye çıkıyoruz, şehrin en merkezi caddesi Rustavi Caddesi, bu cadde üzerinde yürüyürek meydana geliyoruz, meydanın arka sokakları Eski Tiflis diye geçiyor.



Meydan da büyük bir müze var ama bizim gittiğimiz sefer kapalıydı, ve ertesi gün saat 11 de açılıyordu bu yüzden müzeyi gezemedik. Daha sonradan öğrendik ki genelde müzeler o saatte açılıyor. Ermenistan'daki sözde soykırım müzesi içinde açılış saati 11.

Müzeden iyi bir lokanta tavsiyesi alıp Haçapuri yemek için rotamızı Macahel Lokantasına çeviriyoruz. Gürcülerin gördüğüm kadarıyla, tüm olayı hamur işi, şehrin sokakları mayalı hamur kokuyor desem abartmış olmam.



İşte haçapuri, bunun peyniri tamamen ekmeğin içinde olan türüde mevcut. Bizim karadeniz pidelerine benziyor ama peyniri farklı.



Yalnız büyüklüğüne hesap edemedik



Bu da kıymalı olanı, ismi farklı, ben pek tadını beğenmedim.



Meydanın gece görüntüsü..